Werk & Kandy
Door: Mara
Blijf op de hoogte en volg Mara
09 Februari 2014 | Sri Lanka, Kandy
De eerste dagen zijn voorbij gevolgen! Ik zal mijn best doen om alles kort neer te zetten :)
Woensdag 5 februari moesten we vroeg opstaan om ons klaar te maken voor de eerste dag als oefentherapeut in Sri Lanka! De eerste dag was voor mij erg chaotisch. Vanaf het begin kreeg ik kinderen toegewezen die ik nog nooit had gezien, met aandoeningen die ik nog nooit had behandeld in een land waar ik net was aangekomen, en dat soms helemaal alleen! Het was echt even zoeken. Ik heb veel tijd besteed aan het contact maken met kinderen, en het bestuderen van hun bewegingsgedrag (vakterm, lol). Dit lukte goed, hoewel ik het allemaal heeeel spannend vond. De dag vloog om, en heb ondanks de spanning wel heel veel plezier gehad in wat ik deed. We sloten de avond af met een afscheidsdiner voor Rebecca en haar gezin. Rebecca is de spil in het web van Home of Hope. Zij komt een paar keer per jaar naar Sri Lanka om alles goed te laten draaien. We hebben heerlijk gegeten bij Alfi en Sharmini, de Sri Lankaanse familie op het terrein, namelijk spaghetti en ijs als toetje (thank god geen curry).
Donderdag was even avontuurlijk: er kwam een bus vanuit een heel afgelegen gebied uit Sri Lanka, met kinderen die we allemaal moesten diagnosticeren en beoordelen of ze in aanmerking kwamen voor een behandeling bij Home of Hope. Ik ging de ruimte in waar ze konden verblijven en ik kreeg me zo een 30 paar grote starende ogen op me gericht. "Blanke" mensen hadden ze waarschijnlijk nog maar weinig gezien! Het diagnosticeren ging goed maar uiteindelijk kwamen maar 3 van de 14 kinderen in aanmerking; de rest had meer behoefte aan andere soorten therapie, die wij helaas niet konden bieden. Het meest verdrietige wat ik heb gezien die dag was een klein kindje die met zijn opa was gekomen. Ik weet niet wat er met dit kindje aan de hand was, maar het moest alleen maar huilen en hield zijn kleine handjes altijd omhoog naar zijn opa, alsof hij geknuffeld wilde worden. De opa had hierop als reactie om een lange twijg te pakken. Hij nam het kindje apart en begon het hard te slaan! Ik was op dat moment met een ander kind bezig maar kon me niet meer concentreren. Even later heeft Ted, Jose's man, de stok voor de ogen van de opa in tweeën gebroken, en deze het raam uit gegooid. De opa is ook nog aangesproken. Helaas is dit "normaal" in dit land. Verder gingen mijn behandelingen al wat beter, daar was ik blij om. Ook leer ik al wat Singalese woordjes!
In het weekend zijn Hein, Daphne, Kristel en ik naar Kandy gegaan. Hein is mijn oefentherapie collega, Daphne en Kristel lopen hier ook stage, maar dan als psychomotorisch therapeut. Wij vonden geen hotel, het hotel vond ons! Tijdens onze zoektocht werden we aangesproken door Palitha, een hilarische man die ons twee kamers aanbood bij zijn huis. De prijs was goed, dus wij stemde in. Zijn belofte sprak hij steeds uit: "coconut bed, free wifi, hot water, 200m from the lake". (het meer is het centrale punt in Kandy). In zijn eigen tuk tuk reden we naar zijn homestay. Uiteindelijk bleek die 200m, 200m HOOG te zijn. Wat een klim! Uiteindelijk ben ik nog achter de tuk tuk aan gaan duwen zodat dat ding omhoog kon rijden. De kamers waren heel mooi, zeker gezien de prijs. We dropten snel onze spullen, maakte kennis met zijn warme familie en gingen toen snel weer de berg af voor een lekkere, maar non-spicy maaltijd, en een wandeling langs het meer. We sloten de avond af met bier (voor mijn drie collega's) en vruchtensap (voor mij) in een luxe lounge. Geweldig! De volgende dag, Zaterdag, hebben we de grote Temple of the Tooth bezocht, die ik heel mooi vond maar ook toeristisch. Hier was ook een olifant, die ik er verdrietig uit zag zien. Toen er even later een man bij in de buurt kwam, werd deze door de slurf van de olifant geslagen! Volgens mij heeft hij er een gebroken neus aan over gehouden. We hebben gedwaald door het centrum, zijn nog een basisschool in geweest, en bekeken in de avond een dansshow. Op het laatst deden we nog een biertje/theetje bij Palitha, die ons allemaal Buddhistische verhalen vertelde. Al met al een avontuurlijk weekend, die ik niet snel zal vergeten. Wat een mooie kennismaking met Sri Lanka!
Even nog een grappige episode: ergens in de week deed ik mijn slaapkamergordijn open en toen kwam er een gigantische spin tevoorschijn! Er werd mij verteld deze spin dood te maken, maar ik vond dit echt heel lastig, mede omdat ik een chicken ben, maar ook omdat deze spin mij niks kwaad deed. Terwijl ik daar met een boek in de aanslag stond begon ik met de spin te praten: "Lieve spin, ookal vang je voor mij muggen, je zou wel eens giftig kunnen zijn dus je moet dood!". Toen ik hem bijna dood wilde slaan, maakte hij een grote sprong en greep een dikke mug, en at hem op. Ik heb dit als teken ervaren en heb hem niet meer dood gemaakt. Ook niet meer teruggezien trouwens dus ben benieuwd waar hij nu is.... (onder mijn kussen?!?!)
Hoop dat dit niet te lang is geworden, liefde uit Sri Lanka!
Woensdag 5 februari moesten we vroeg opstaan om ons klaar te maken voor de eerste dag als oefentherapeut in Sri Lanka! De eerste dag was voor mij erg chaotisch. Vanaf het begin kreeg ik kinderen toegewezen die ik nog nooit had gezien, met aandoeningen die ik nog nooit had behandeld in een land waar ik net was aangekomen, en dat soms helemaal alleen! Het was echt even zoeken. Ik heb veel tijd besteed aan het contact maken met kinderen, en het bestuderen van hun bewegingsgedrag (vakterm, lol). Dit lukte goed, hoewel ik het allemaal heeeel spannend vond. De dag vloog om, en heb ondanks de spanning wel heel veel plezier gehad in wat ik deed. We sloten de avond af met een afscheidsdiner voor Rebecca en haar gezin. Rebecca is de spil in het web van Home of Hope. Zij komt een paar keer per jaar naar Sri Lanka om alles goed te laten draaien. We hebben heerlijk gegeten bij Alfi en Sharmini, de Sri Lankaanse familie op het terrein, namelijk spaghetti en ijs als toetje (thank god geen curry).
Donderdag was even avontuurlijk: er kwam een bus vanuit een heel afgelegen gebied uit Sri Lanka, met kinderen die we allemaal moesten diagnosticeren en beoordelen of ze in aanmerking kwamen voor een behandeling bij Home of Hope. Ik ging de ruimte in waar ze konden verblijven en ik kreeg me zo een 30 paar grote starende ogen op me gericht. "Blanke" mensen hadden ze waarschijnlijk nog maar weinig gezien! Het diagnosticeren ging goed maar uiteindelijk kwamen maar 3 van de 14 kinderen in aanmerking; de rest had meer behoefte aan andere soorten therapie, die wij helaas niet konden bieden. Het meest verdrietige wat ik heb gezien die dag was een klein kindje die met zijn opa was gekomen. Ik weet niet wat er met dit kindje aan de hand was, maar het moest alleen maar huilen en hield zijn kleine handjes altijd omhoog naar zijn opa, alsof hij geknuffeld wilde worden. De opa had hierop als reactie om een lange twijg te pakken. Hij nam het kindje apart en begon het hard te slaan! Ik was op dat moment met een ander kind bezig maar kon me niet meer concentreren. Even later heeft Ted, Jose's man, de stok voor de ogen van de opa in tweeën gebroken, en deze het raam uit gegooid. De opa is ook nog aangesproken. Helaas is dit "normaal" in dit land. Verder gingen mijn behandelingen al wat beter, daar was ik blij om. Ook leer ik al wat Singalese woordjes!
In het weekend zijn Hein, Daphne, Kristel en ik naar Kandy gegaan. Hein is mijn oefentherapie collega, Daphne en Kristel lopen hier ook stage, maar dan als psychomotorisch therapeut. Wij vonden geen hotel, het hotel vond ons! Tijdens onze zoektocht werden we aangesproken door Palitha, een hilarische man die ons twee kamers aanbood bij zijn huis. De prijs was goed, dus wij stemde in. Zijn belofte sprak hij steeds uit: "coconut bed, free wifi, hot water, 200m from the lake". (het meer is het centrale punt in Kandy). In zijn eigen tuk tuk reden we naar zijn homestay. Uiteindelijk bleek die 200m, 200m HOOG te zijn. Wat een klim! Uiteindelijk ben ik nog achter de tuk tuk aan gaan duwen zodat dat ding omhoog kon rijden. De kamers waren heel mooi, zeker gezien de prijs. We dropten snel onze spullen, maakte kennis met zijn warme familie en gingen toen snel weer de berg af voor een lekkere, maar non-spicy maaltijd, en een wandeling langs het meer. We sloten de avond af met bier (voor mijn drie collega's) en vruchtensap (voor mij) in een luxe lounge. Geweldig! De volgende dag, Zaterdag, hebben we de grote Temple of the Tooth bezocht, die ik heel mooi vond maar ook toeristisch. Hier was ook een olifant, die ik er verdrietig uit zag zien. Toen er even later een man bij in de buurt kwam, werd deze door de slurf van de olifant geslagen! Volgens mij heeft hij er een gebroken neus aan over gehouden. We hebben gedwaald door het centrum, zijn nog een basisschool in geweest, en bekeken in de avond een dansshow. Op het laatst deden we nog een biertje/theetje bij Palitha, die ons allemaal Buddhistische verhalen vertelde. Al met al een avontuurlijk weekend, die ik niet snel zal vergeten. Wat een mooie kennismaking met Sri Lanka!
Even nog een grappige episode: ergens in de week deed ik mijn slaapkamergordijn open en toen kwam er een gigantische spin tevoorschijn! Er werd mij verteld deze spin dood te maken, maar ik vond dit echt heel lastig, mede omdat ik een chicken ben, maar ook omdat deze spin mij niks kwaad deed. Terwijl ik daar met een boek in de aanslag stond begon ik met de spin te praten: "Lieve spin, ookal vang je voor mij muggen, je zou wel eens giftig kunnen zijn dus je moet dood!". Toen ik hem bijna dood wilde slaan, maakte hij een grote sprong en greep een dikke mug, en at hem op. Ik heb dit als teken ervaren en heb hem niet meer dood gemaakt. Ook niet meer teruggezien trouwens dus ben benieuwd waar hij nu is.... (onder mijn kussen?!?!)
Hoop dat dit niet te lang is geworden, liefde uit Sri Lanka!
-
09 Februari 2014 - 11:50
Louise & Gerlof:
Superleuk verhaal. Fijn dat je het zo naar je zin hebt. En geluk met niet-spicy eten!
Bericht uit ons kikkerlandje: Mieuw slaapt op jouw bed, vastenavond is begonnen en het regent (af en toe).
Succes met alles en veel liefs,
mam en pap -
09 Februari 2014 - 12:35
Clare:
Hoi Mara,
Leuk te lezen wat je allemaal tegenkomt en hoe je de moeilijke situaties aangaat en overwint (goed dat je dicht bij jezelf blijft)!
En dit was nog maar week 1!
Veel plezier en alle goeds met je ontmoetingen, ontdekkingen en alle avontuur!
Greetz, Clare -
09 Februari 2014 - 13:40
Hannah:
Goed teken van die spin ;)
Die scene met die opa klinkt wel heftig..
Succes and njoy!
Liefs,
Hannah -
09 Februari 2014 - 15:09
Yvonne:
Leuk om te lezen Mara! Nu al een avontuur! Hoop dat je veel gaat leren en vooral veel mooie avonturen beleefd. ( Ben niet bang voor spinnen maar die spin is toch wel heel groot!) -
09 Februari 2014 - 21:14
HP:
En, Mara, lekker geslapen met die spin onder je kussen ? Have faith. Mooi wat je daar voor de Shrilankaanse kiddies aan het doen bent, hoor ! X HP -
17 Februari 2014 - 12:07
Dorien Van Den Berg:
Hallo Mara, Gelijk 'lid' geworden van je weblog. Leuk! Wat heb je in korte tijd al veel meegemaakt. Altijd veel indrukken te verwerken in het begin, maar het komt allemaal goed. Ik zag het al voor mij... jij een tuk tuk naar boven duwend :-) Lieve Mara, geniet van je tijd in Sri Lanka! Tot snel. Ik zie uit naar je verhalen!! Groetjes Dorien
-
21 Februari 2014 - 13:33
P. Iele, Muis:
Hoi Mara,
Lekker in de flow begonnen en Sri Lanka staat je goed! Leuk om te lezen dat het goed gaat met je en dat je een goede therapeut gaat worden..
Hier is alles in rep en roer, druk druk druk..pffrrt Maar wel te behappen :)
Curry!
Bart
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
