Mobiele Guru
Door: Mara
Blijf op de hoogte en volg Mara
23 Februari 2014 | Sri Lanka, Galle
Hallo lieve vrienden en familie,
Hier na twee weken weer eens een pagina in het dagboek van mijn droom :) Heel raar, heb het idee dat ik er al 3 jaar zit, omdat er zoveel gebeurd! Ik besef me dat ik nog veel te leren heb en dat er nog ENORM veel te doen is in onze praktijk. Gelijk met ons zijn er een aantal Sri Lankaanse fysiotherapeuten gestart, en natuurlijk de twee andere meisjes van psychomotorische therapie. De samenwerking gaat niet altijd even goed. We zijn anders opgeleid, hebben verschillende theorieën, karakters, en komen vaak cultuurverschillen tegen. Wel voelen de behandelingen die ik geef elke keer een beetje beter aan. Helaas is het nog niet altijd mogelijk om steeds dezelfde patiëntjes te behandelen, waardoor een gestructureerde behandeling soms erbij inschiet. Ik hoop dat ik in de komende weken hier verandering in kan brengen en goed aan mijn leerdoelen kan werken.
Verder zijn er ook hele leuke en inspirerende dagen geweest. Zo komen er soms bussen met groepen kinderen langs die wij kunnen behandelen. De ene keer zijn het kinderen met gehoorproblemen, de andere keer kinderen met het Down-syndroom. Elke maandag krijgen we nu een groep gehandicapte jongens en meiden die allemaal achter in hun pubertijd zitten, waardoor we eigenlijk gewoon volwassenen-oefentherapie kunnen geven. Een fijne afwisseling met de rest van de week, waar de kinderen vaak nog wat jonger zijn! Ik kan niet in woorden uitbrengen hoeveel voldoening dit werk geeft. Eindelijk kan je er zijn voor mensen die het ECHT heel hard nodig hebben. Mijn hart wordt elke dag geraakt.
Vorig weekend hebben Hein en ik een welverdiende pauze ingelast en zijn we niet weg gegaan. Heb veel gebruik gemaakt van de hangmat die ik van papa cadeau kreeg. Ik heb mijn scriptie zo goed als af en ga hem bijna inleveren! Ook heb ik een Sri Lankaans telefoontje gekocht - een Samsung Guru (vanaf heden heb ik mijn eigen Guru op zak). Mijn nummer is +94772645188. Een heerlijk oud telefoontje waarvan de batterij nu al minstens 2 weken mee gaat! Dagelijkse wijsheden hoor ik hem echter nog niet geven.
Dit weekend hebben we met z'n vieren een reis gemaakt naar Galle en Unawatuna. De heenreis heb ik doodsangsten uitgestaan. We zaten in een nachtbus, waarbij de chauffeur volledig uit z'n pan ging door teveel Khat in z'n mond (soort kauw-drugs). Met z'n roestige bus begon hij midden in de nacht aan een race door Sri Lanka, met gejuich van zijn kaartjescontroleur, die em even hard aan het spacen was. Af en toe maakte hij een noodstop om even een gebedje te doen bij een klein Boeddha-tempeltje langs de weg. Daarna trapte hij weer met 7000% op het gaspedaal, terwijl er 3 monniken, 1 Mara-die-de-dood-al-zag-naderen, en zo'n 80 onwetende, slapende mensen in de bus zaten.
Galle is een mooi stadje wat ooit gekolonialiseerd is geweest door de Nederlanders. Is heel goed te zien, het centrum was omringt door een fort, en de huizen zagen er koloniaal uit. Ik begon spontaan weer "Jan, Pier, Tjoris en Korneel" te zingen! Wil liever niet denken aan het verdriet wat we mogelijk de lokale bevolking hebben aangedaan in die tijd. Positief was wel dat ze in dit stadje warempel een goed riool hadden, en een vuilniswagen (groooot verschil!). Het was heel schoon. Er waren zelfs kerken met Nederlandse grafstenen en de straten hadden Nederlandse namen. Ook hebben we een dagje doorgebracht op het strand van Unawatuna, waar ik (in de schaduw nog wel) zo rood als een kreeft ben geworden. Het was een heel relaxt weekend, heb mn eerste hippiekleding eindelijk weer in the bag.
Als laatste nog even over die spin - Vorige week werd ik wakker, en toen kroop hij net boven mijn gezicht over mn muggennet! Grappenmaker...
Hier na twee weken weer eens een pagina in het dagboek van mijn droom :) Heel raar, heb het idee dat ik er al 3 jaar zit, omdat er zoveel gebeurd! Ik besef me dat ik nog veel te leren heb en dat er nog ENORM veel te doen is in onze praktijk. Gelijk met ons zijn er een aantal Sri Lankaanse fysiotherapeuten gestart, en natuurlijk de twee andere meisjes van psychomotorische therapie. De samenwerking gaat niet altijd even goed. We zijn anders opgeleid, hebben verschillende theorieën, karakters, en komen vaak cultuurverschillen tegen. Wel voelen de behandelingen die ik geef elke keer een beetje beter aan. Helaas is het nog niet altijd mogelijk om steeds dezelfde patiëntjes te behandelen, waardoor een gestructureerde behandeling soms erbij inschiet. Ik hoop dat ik in de komende weken hier verandering in kan brengen en goed aan mijn leerdoelen kan werken.
Verder zijn er ook hele leuke en inspirerende dagen geweest. Zo komen er soms bussen met groepen kinderen langs die wij kunnen behandelen. De ene keer zijn het kinderen met gehoorproblemen, de andere keer kinderen met het Down-syndroom. Elke maandag krijgen we nu een groep gehandicapte jongens en meiden die allemaal achter in hun pubertijd zitten, waardoor we eigenlijk gewoon volwassenen-oefentherapie kunnen geven. Een fijne afwisseling met de rest van de week, waar de kinderen vaak nog wat jonger zijn! Ik kan niet in woorden uitbrengen hoeveel voldoening dit werk geeft. Eindelijk kan je er zijn voor mensen die het ECHT heel hard nodig hebben. Mijn hart wordt elke dag geraakt.
Vorig weekend hebben Hein en ik een welverdiende pauze ingelast en zijn we niet weg gegaan. Heb veel gebruik gemaakt van de hangmat die ik van papa cadeau kreeg. Ik heb mijn scriptie zo goed als af en ga hem bijna inleveren! Ook heb ik een Sri Lankaans telefoontje gekocht - een Samsung Guru (vanaf heden heb ik mijn eigen Guru op zak). Mijn nummer is +94772645188. Een heerlijk oud telefoontje waarvan de batterij nu al minstens 2 weken mee gaat! Dagelijkse wijsheden hoor ik hem echter nog niet geven.
Dit weekend hebben we met z'n vieren een reis gemaakt naar Galle en Unawatuna. De heenreis heb ik doodsangsten uitgestaan. We zaten in een nachtbus, waarbij de chauffeur volledig uit z'n pan ging door teveel Khat in z'n mond (soort kauw-drugs). Met z'n roestige bus begon hij midden in de nacht aan een race door Sri Lanka, met gejuich van zijn kaartjescontroleur, die em even hard aan het spacen was. Af en toe maakte hij een noodstop om even een gebedje te doen bij een klein Boeddha-tempeltje langs de weg. Daarna trapte hij weer met 7000% op het gaspedaal, terwijl er 3 monniken, 1 Mara-die-de-dood-al-zag-naderen, en zo'n 80 onwetende, slapende mensen in de bus zaten.
Galle is een mooi stadje wat ooit gekolonialiseerd is geweest door de Nederlanders. Is heel goed te zien, het centrum was omringt door een fort, en de huizen zagen er koloniaal uit. Ik begon spontaan weer "Jan, Pier, Tjoris en Korneel" te zingen! Wil liever niet denken aan het verdriet wat we mogelijk de lokale bevolking hebben aangedaan in die tijd. Positief was wel dat ze in dit stadje warempel een goed riool hadden, en een vuilniswagen (groooot verschil!). Het was heel schoon. Er waren zelfs kerken met Nederlandse grafstenen en de straten hadden Nederlandse namen. Ook hebben we een dagje doorgebracht op het strand van Unawatuna, waar ik (in de schaduw nog wel) zo rood als een kreeft ben geworden. Het was een heel relaxt weekend, heb mn eerste hippiekleding eindelijk weer in the bag.
Als laatste nog even over die spin - Vorige week werd ik wakker, en toen kroop hij net boven mijn gezicht over mn muggennet! Grappenmaker...
-
24 Februari 2014 - 11:57
Dorien Van Den Berg:
Big SPIDER is watching you Mara ;-)
-
24 Februari 2014 - 21:57
NMB:
Mooi, Mara, je voegt daar dus echt iets toe aan de levens van de kindjes in Ceylon. Bewaar die Guru ook voor straks in NL ! X vanaf de B55 -
24 Februari 2014 - 22:03
Louise:
Lieve Mara, we zijn zo blij dat je het daar naar je zin hebt! Vandaag hadden we een oude vriendin op bezoek, die jouw opleiding 25 jaar geleden heeft gedaan, toen deze nog in Den Dolder zat (waar Alexander nu werkt). Zij had toen ook wel naar Sri Lanka gewild! Lieve knuffel van ons allemaal in BoZ, mam. -
24 Februari 2014 - 22:03
Louise:
Lieve Mara, we zijn zo blij dat je het daar naar je zin hebt! Vandaag hadden we een oude vriendin op bezoek, die jouw opleiding 25 jaar geleden heeft gedaan, toen deze nog in Den Dolder zat (waar Alexander nu werkt). Zij had toen ook wel naar Sri Lanka gewild! Lieve knuffel van ons allemaal in BoZ, mam. -
24 Februari 2014 - 22:03
Louise:
Lieve Mara, we zijn zo blij dat je het daar naar je zin hebt! Vandaag hadden we een oude vriendin op bezoek, die jouw opleiding 25 jaar geleden heeft gedaan, toen deze nog in Den Dolder zat (waar Alexander nu werkt). Zij had toen ook wel naar Sri Lanka gewild! Lieve knuffel van ons allemaal in BoZ, mam. -
25 Februari 2014 - 11:46
Gerlof Jorritsma:
Hoi lieve Mara,
We hebben net met een paar collega's naar jouw foto's zitten kijken en we zijn allemaal jaloers. :-)
Enne.... Heeft jouw veelpotige vriendje al een naam?
Liefs Pap -
01 Maart 2014 - 19:24
Anne:
Heyy lieve Mara!
Gelukkig dat je pap hierboven iets over foto's meldde, die had ik volslagen over het hoofd gezien.
Nu ik weer uit het gordijn geklommen ben (zag net de foto van die Spin, die zou z'n eigen kamer moeten hebben, weet je zeker dat het er niet stiekem twee zijn?): wat leuk dat we op deze manier met jouw exotische leven kunnen meeleven! Zodra je nieuwe verslag verschijnt, lees ik t aan oma voor, zo zijn we er een klein beetje bij.
Je klinkt of je met je werk helemaal op je plaats bent! Iets kunnen betekenen voor deze kindertjes, en de voldoening die je daardoor krijgt. Hoe communiceer je met de kindertjes? Dat lijkt me heel bijzonder, zoals je hen non-verbaal (of niet?) toch kan behandelen.
Sri Lanka ziet er prachtig uit, en klinkt avontuurlijk, met khat-aangedreven chauffeurs en zo. Over dat andere enge beest durf ik niet meer te typen.
Hoe vind je het klimaat daar? Ik moet bekennen dat ik niet weet of het daar heel warm/vochtig is of niet. Ik was afgelopen week in Dubai, een heel vreemde stad met heel lieve mensen maar ook surrealistische gebouwen en het contrast met waar jij zit kan niet groter zijn, behalve misschien het klimaat, ligt ook aan zee en zo. Ik moest steeds aan die dansende mensen van Oz denken (niet de dansende mensen van BoZ, da's nu met de carnaval) en durf haast te zweren: de Wizard of Oz zit in een van die gebouwen in Dubai.
We kijken uit naar je volgende verslag, een heel dikke knuffel van oma en ook eentje van mij. Liefs, Anne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
